Socjoterapia jest metodą wspierania rozwoju społecznego i emocjonalnego dzieci i młodzieży, polegającą na organizowaniu zajęć grupowych, w trakcie których uczestnicy poznają i uczą się wyrażać emocje, trenują umiejętność mówienia “nie”, trenują umiejętność stawiania i równocześnie przestrzegania granic swoich oraz innych osób, ćwiczą nowe zachowania w bezpiecznej atmosferze.
Celem socjoterapii jest wyeliminowanie lub zmniejszenie poziomu zaburzeń emocjonalnych u dzieci i młodzieży, zaburzeń zachowania, nadpobudliwości oraz zahamowań. Są to zaburzenia które znacząco utrudniają rozwój osobisty i społeczny, zakłócając proces socjalizacji,wpływając na powstawanie trudności szkolnych.
Do celów szczegółowych socjoterapii należą cele edukacyjne, rozwojowe oraz terapeutyczne.
Cele edukacyjne socjoterapii.
Cele edukacyjne mają dostarczyć dzieciom wiedzy o sobie oraz innych ludziach, mają służyć poznawaniu zasad funkcjonowania w społeczeństwie. Dzieci i młodzież uczą się rozpoznawać emocje, mechanizmy uzależnień, zdobywają nowe umiejętności, uczą się nowych ról społecznych czy rozwiązywania konfliktów.
Cele rozwojowe socjoterapii.
Cele rozwojowe to cele ściśle związane z wiekiem uczestników oraz ich potrzebami, wynikającymi z obecnego etapu rozwoju. Są to na przykład potrzeby związane z aktywnością ruchową, zabawą i zdobywaniem wiedzy u dzieci w wieku przedszkolnym, czy potrzeby związane z różnymi formami wyrażania siebie, potrzebą akceptacji społecznej u młodzieży.
Cele terapeutyczne socjoterapii.
Są to cele, które pozwalają odreagować napięcia i negatywne emocje, pomóc w nauce nowych umiejętności społecznych i psychologicznych. Gromadzenie nowych doświadczeń o pozytywnym wydźwięku ma likwidować wpływ doświadczeń negatywnych.
Zasady obowiązujące w pracy z grupą:
- Zasada przestrzegania reguł. Reguły porządkują zajęcia, wprowadzają ład, organizację oraz strukturę. Powinny być zrozumiałe oraz akceptowane przez wszystkich. Reguły, narzucające normy tworzą poczucie bezpieczeństwa.
- Zasada zaufania. Polega na tworzeniu warunków niezbędnych do wyrażania siebie i przyjmowania informacji o sobie. To zasada, która buduje szacunek do siebie, poczucie bezpieczeństwa interpersolnalengo, gwarantując poufność powierzonych problemów.
- Zasada afirmacji. Staramy się dostrzegać pozytywne cechy i zdolności uczestników, unikamy krytycznych wypowiedzi, podkreślania błędów, otwieramy się na nowe komunikaty i nowe sposoby uczenia się.
- Zasada bliskości. Tworzymy ciepłe i bezpieczne warunki terapii, tak aby każdy uczestnik czuł, że ma wsparcie.